“… weer laat zien tot welke grootse dingen hij in staat is.”
De gitaar- en vooral de bouzouki-sound van Marnix Busstra herken je van mijlenver. Hij zorgt ervoor dat zijn muziek zich niet gemakkelijk laat categoriseren. Samen met pianist Rembrandt Frerichs, bassist Arnold Dooyeweerd en drummer Pieter Bast runt hij een aantrekkelijk kwartet dat nu haar tweede cd maakt, getiteld ‘Firm Fragile Fun’.
Busstra werkt ook met de Buzz Bross Band, met onder anderen zijn broer Berthil én hij deed een heel geslaagd project met vibrafonist Mike Mainieri. Het meest recente product bevat elf composities van eigen hand, met titels van één woord. De stukken gaan over gemoedstoestanden en die worden treffend uitgebeeld in de muziek. Dat ‘Firm’ stevig is ligt voor de hand en de overeenkomsten gelden ook voor ‘Mild’, Joy’, ‘Crazy’ en ‘Moody’.
Het album opent met ‘Stress’, waarbij je meteen denkt aan een nerveuze John Scofield en een te zenuwachtige pianist op de gedempte vleugel. Dat stuk toont direct de veelzijdigheid en creativiteit van de band. ‘Smoky’ is een regelrechte, zalige blues: langzaam opbouwend met hoofdrollen voor alle bandleden.
Naast de virtuoze maar bescheiden gitarist, valt ook Frerichs op. Hij kan razendsnel swingen en hij haalt heel bijzondere fratsen uit op de vleugel, die hij dempt met wat hij maar voorhanden heeft. Arnold Dooyeweerd en Pieter Bast werken al lang samen, en dat hoor je. Op het solide fundament dat ze leggen kan elke solist blindvaren.
Marnix Busstra maakt daar dankbaar gebruik van. Hij is een ondergewaardeerde muzikant die op elke cd weer laat zien tot welke grootse dingen hij in staat is. Vandaar een oproep aan de programmeurs van de podia: de Marnix Busstra Band speelt in de hele wereld, maar nauwelijks in Nederland. Busstra verdient echt een podium!