“Busstra ontpopt zich in de uptempo stukken als een ontketende John Scofield. Snelle, aan elkaar geregen gitaarmelodieën doordrenkt met een warme, vette sound…”
Marnix Busstra werd afgelopen augustus vijftig jaar. Een gebeurtenis die niet onopgemerkt is gebleven: de gitarist vierde zijn jubileum met een concert in de Amsterdamse North Sea Jazz Club en bracht twee albums uit. Een dubbel verzamelalbum met divers werk uit de afgelopen twintig jaar, en een kwartetalbum met nieuw werk: ‘Firm Fragile Fun’.
‘Firm Fragile Fun’ zijn tevens drie afzonderlijke titels die dit krachtige album rijk is. Evenals ‘Joy’, ‘Mild’, Deep’, ‘Crazy’, ‘Moody’ en overige titels die al aangeven waar de muziek naartoe gaat. Het duidt Busstra als componist; structuren uitleggen waarbij veel ruimte voor de musici wordt opengelaten bij het invullen der stukken.
Die insteek levert een breed palet aan sferen op waarin Busstra’s gitaarspel leidend is, en het groepsspel bepalend. Busstra ontpopt zich in de uptempo stukken als een ontketende John Scofield. Snelle, aan elkaar geregen gitaarmelodieën doordrenkt met een warme, vette sound die uiteindelijk ontspannen uitrollen over een hitsige begeleiding waarbij met name drummer Pieter Bast Busstra voortdurend op de hielen zit.
Ook pianist Rembrandt Frerichs laat op indrukwekkende wijze van zich horen middels intrigerend solospel, percussieve scherpzinnigheid en meeslepende akkoordenreeksen zoals in het met krachtige baslijnen ingezette ‘Joy’ en het frivole ‘Crazy’.
‘Firm Fragile Fun’ is een dynamisch en creatief album waar de geest van John Scofield wellicht iets te veel in doordringt, maar heeft muzikaal zoveel te bieden dat de vergelijking vooral als een compliment gezien moet worden.