Buzz Bros Band klinkt explosief en swingend, dan weer ingetogen en meditatief bij eerste dvd-opname
Ergens op een verlaten industrieterrein aan het Amsterdams Rijnkanaal, heeft in de avond van maandag op dinsdag een mysterieuze bijeenkomst plaats. In de stromende regen doemen de koplampen van arriverende auto’s op. Vrouwen in gala, mannen in pak stappen uit en duiken onder een paraplu. Een bewaker wijst hem de weg naar de ingang van een in onbruik geraakte fabriek, alwaar de portier de deur voor hen openhoudt.
Dan gaat het gezelschap een fabriekshal binnen, die is ingericht als een illegale gokgelegenheid van de maffia. Her en der staan ronde tafels gedekt met kelken wijn en water. Impressionistische kunstwerken hangen aan de afgebladderde muren. Een locatie voor een film met Robert De Niro lijkt het. Eeen een filmlocatie blijkt het ook te zijn. De Buzz Bros Band, die in Amsterdam zijn thuishaven heeft, neemt hier een dvd op.
Componist en gitarist Marnix Busstra richtte de band in 2001 op met zijn broer, de toetsenist Berthil Busstra. Marnix had al twee eigen bands, maar hij wilde na vijftien jaar zijn eigen gang gaan wel weer eens met zijn broer spelen. Berthil kende contrabassist René Dissel en Chris Strik, een drummer die alleen met brushes speelt en het kwartet dat ‘funky, maar avontuurlijke jazz-lounge met een etnisch tintje’ speelt, was geboren.
Ze maakten de goed ontvangen cd “Castle in the air”, en na een tournee, waren ze toe aan iets anders. Waarom geen dvd, een liveregistratie van een concert? Met de dvd gaat het beter dan de cd. Jaarlijks wordt in Nederland 92 miljoen euro verdiend met dvd’s. Daarbij had Busstra vaak gehoord dat mensen extra genieten van de Buzz Bros Band als ze die live zien. “Vooral onze drummer Chris is een feest om naar te kijken. Wij zijn natuurlijk geen showband, maar bij improvisatiemuziek is het prettig de chemie tussen de muzikanten te zien en de concentratie. Dat vindt ik zelf ook altijd bij jazzmuziek.”
De band zocht een ‘freaky’ lokatie. Uiteindelijk kwamen ze terecht bij het fabrieksterrein van het voormalige mengvoederbedrijf UTD in Maarsen. De band vond een regisseur – Peter Blom -, een cameraploeg en nodigde een select publiek van honderd mensen uit, onder wie familieleden, vrienden en fans. Vervolgens werd de ruimte aangekleed. De schilderijen aan de wand zijn van de hand van Fransisca Kalmijn. Ze is fan en inspireerde de doeken op de muziek van de band. Haar werk zal ook te zien zijn op de dvd.
Toen werden de kledingvoorschriften voor het publiek bedacht: ‘Kleedt u alsof u naar een chique feest gaat.’ Tenslotte deden de jongens voor de gelegenheid een blouse in plaats van een T-shirt aan. En nu is het dan zo ver.
Achter in de zaal krijgt Marnix Busstra een laatste massage van zijn vrouw Karin Bloemen. De gasten schenken zichzelf een glas wijn in. Dan volgt een kleine gebruiksaanwijzing: ‘De Buzz Bros Band speelt een playlist van twaalf nummers. Als er dingen misgaan, kan besloten worden een number over te doen. En verder, nou ja, wees vooral enthousiast.’
En enthousiast is het publiek misschien zelfs wel een beetje té af en toe in het begin. Verder loopt alles op rolletjes. De Buzz Bros Band speelt een aantal funky nummers van hun cd, maar ook een aantal nieuwe dromerige stukken, waarbij Marnix de bouzouki, een Iers snaarinstrument ter hand neemt.
Soms klinkt de band explosief en swingend, dan weer ingetogen en meditatief. Slechts een uitvoering van de composities – alle geschreven door Marnix – wil de band over doen.
De volgende dag laat Marnix Busstra weten dat hij blij is met hoe het is gegaan. “We waren in het begin nogal gespannen. En het leek alsof het publiek dat ook even was. Maar na een paar nummers klopte alles.”